HET BORGEN VAN SCHROEFDRAADVERBINDINGEN

De eerder genoemde constructieve maatregelen zijn helaas niet altijd praktisch haalbaar. Vaak lukt het niet om een hoge voorspankracht te garanderen, bijvoorbeeld omdat we niet over nauwkeurige montageapparatuur beschikken terwijl de wrijvingscoëfficiënten beheersbaar moeten zijn.

Om esthetische redenen of door plaatsgebrek is het in veel gevallen moeilijk om voldoende klemlengte te creëren en zo de boutverbinding elastischer te maken.

 

Daarom zijn er talloze producten ontwikkeld die beloven het risico van losrakende verbindingen geheel of gedeeltelijk uit te sluiten.

 

Dat echter niet alle producten voldoen, bewijzen de resultaten op een zogenaamde Junkersmachine. Met deze machine wordt het verlies aan klemkracht gemeten onder invloed van een wisselende warsbeweging van een ingeklemd onderdeel.

 

We draaien een bout, tezamen met het te testen product, aan tot de vereiste voorspankracht. Vervolgens wordt één van de ingeklemde platen met een bepaalde amplitude en frequentie dwars op de boutverbinding heen en weer geschoven. Een krachtopnemer meet intussen voortdurend de voorspankracht.

 

In grafiek G wordt de voorspankracht in de Y-as uitgezet, ten opzichte van het aantal bewegingen (of de tijd) in de X-as.(or the time) in the X-axis.

 

Uiteraard zijn de producten die onder gegeven omstandigheden nauwelijks verlies van klemkracht vertonen de beste. De grafiek zal in zulke gevallen, eventueel na een kleine terugval, ongeveer horizontaal verlopen, zie grafiek H.

 

Toch zult u niet altijd kunnen blindvaren op de resultaten die met de Junkersproef worden verkregen.

 

De bedrijfsomstandigheden kunnen zo specifiek zijn dat extra onderzoek noodzakelijk is om tot een goed advies te komen voor het oplossen van het borgingsprobleem.